به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، نتایج اولیه این مطالعه که در سال 2009 انجام شد حاکی از کاهش 31 درصدی عفونت HIV بین افراد واکسینه شده بود. از آن به بعد محققین به دنبال سرنخ های مولکولی بوده اند که توضیح دهد چرا واکسن موجب این اثر محافظتی متوسط می شود. یک مطالعه مروری جدید به یافته هایی اشاره دارد که به نوع پاسخ های ایمنی که یک واکسن HIV‌ممکن است القا کند می پردازد. آنالیز داوطلبان در مطالعه سال 2009 نشان دهنده پاسخ های ایمنی القا شده با واکسن ویژه ای(RV144) بود که شامل تولید آنتی بادی های ضد ویروسی خاص و پاسخ های سلولی CD4+T به پوسته یا پوشش خارجی HIV‌ است که منجر به عفونت ویروس ایدز می شود. بسیاری از واکسینه شده ها با RV144، آنتی بادی هایی در خانواده IgG‌را تولید می کنند که به جایگاه هایی در پوشش HIV  به نام V1V2 متصل می شود. این آنتی بادی ها به حفاظت علیه HIV مرتبط هستند. با این حال سطوح بالای آنتی بادی های متصل شونده به پوسته شامل IgA موجب عدم حفاظت علیه عفونت ایدز می شوند. شواهد نشان می دهد که IgA عملکرد حفاظتی IgG‌را بلوک می کند. اخیرا مطالعات روی میمون ها برای تست واکسن نشان داده است تقویت فعالیت آنتی بادی می تواند کارایی واکسن را افزایش دهد.

پایان مطلب/